Ο Ζ. Δ. Αϊναλής γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διδάκτωρ Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Paris 1 (Panthéon-Sorbonne). Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ηλεκτρογραφία (εκδόσεις «Γαβριηλίδης», Αθήνα 2006), Η σιωπή της Σίβας (Εκδόσεις «Vakxikon.gr», Αθήνα 2011), Μυθολογία (εκδόσεις «Πανοπτικόν», Θεσσαλονίκη 2013) καθώς και τη συλλογή ποιητικών αφηγημάτων Αποσπάσματα (εκδόσεις «Γαβριηλίδης», Αθήνα 2008). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, στα Γαλλικά και στα Πορτογαλικά.

Έχει συνεργαστεί με τον Γιώργο Μπακάλη στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας μικρού μήκους «Η ιστορία ενός φιλήσυχου ανθρώπου», βασισμένης σε ένα πεζοποίημα του Henri Michaux. Έχει μεταφράσει μια πληθώρα Ευρωπαίων, κυρίως Γάλλων και Άγγλων, ποιητών, πεζογράφων και δοκιμιογράφων για μια πλειάδα ελληνικών λογοτεχνικών περιοδικών (έντυπων και ηλεκτρονικών). Στη Μυτιλήνη βρέθηκε από επιλογή σε μια προσπάθεια αποκέντρωσης και απομάκρυνσης από τη μεγάλη πόλη. Η επιλογή έμοιαζε αυτονόητη, καθώς το νησί το γνώριζε ήδη και το αγαπούσε. Έτσι, ζει και εργάζεται ως μεταφραστής στο νησί μας. Την Πέμπτη στο βιβλιοπωλείο «Book & Art» έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του «Η σιωπή της Σίβας». Για φωτογραφία του στην εφημερίδα ούτε κουβέντα. «Συγνώμη, αλλά εγώ πουθενά δεν φωτογραφίζομαι. Ούτε καν στο facebook…»!

- Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούριο φέρνει;
«Κάθε συγγραφέας έχει κάτι το “καινούριο” ή το “ξεχωριστό” να φέρει, αφού κομίζει πάντοτε τη δική του οπτική γωνία, ακόμη και σε θέματα γνωστά ή χιλιοειπωμένα. Το αν αυτό το “καινούργιο” που φέρνει είναι ενδιαφέρον ή όχι είναι μια άλλη ιστορία».

- Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;
«Η σιωπή της Σίβας είναι μια ανοιχτή ερώτηση για το χάσμα γενεών, τα δίκτυα εξουσίας, την Εξουσία και τη Γνώση και, βέβαια, τη στάση του ατόμου απέναντί τους. Ως μυθολογικό προκάλυμμα χρησιμοποιείται το πρόσωπο και ο θρύλος του Σολομώντα, κάτι που μου επιτρέπει να μιλήσω για θέματα που με απασχολούν μεταθέτοντας και προβάλλοντάς τα στο χρόνο».

- Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
«Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ποιητικών εκδόσεων είναι βιβλία πληρωμένα από τους ίδιους τους συγγραφείς τους. Ουσιαστικά ο ποιητής προχωρά σε αυτό-έκδοση με ίδια μέσα. Εγώ προσωπικά έχω αποφασίσει από την εποχή περίπου της ηλεκτρονικής δημοσίευσης της Σιωπής της Σίβας (2011) να μην πληρώνω για τα βιβλία μου, κάτι που σημαίνει ότι περιμένω συνήθως αρκετά χρόνια μέχρις ότου τα δω τυπωμένα».

- Σε μια πεζή εποχή η ποίηση έχει ρόλο;
«Δεν πιστεύω πως υπάρχουν εποχές περισσότερες πεζές από κάποιες άλλες. Η ποίηση είναι, άλλωστε, πάντα στο περιθώριο».

- Θα επιχειρήσετε και για πεζογραφία;
«Η πεζογραφία, η αφήγηση δηλαδή για να ακριβολογούμε, είναι ένα είδος ολοσχερώς διαφορετικό από την ποίηση. Και παρόλο που η αφήγηση με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια, τα αποτελέσματα της ενασχόλησής μου με το είδος αυτό δεν με έχουν ικανοποιήσει μέχρι σήμερα σε βαθμό τέτοιο που να θεωρώ ότι αξίζει να δημοσιευτούν. Ίσως στο μέλλον».

- Ποια βιβλία διαβάζετε τούτη την περίοδο;
«Ανήκω σ’ εκείνο το είδος των αναγνωστών που διαβάζουν περισσότερα βιβλία ταυτόχρονα. Την περίοδο αυτή για παράδειγμα διαβάζω το Σκέψη και Γλώσσα του Βυγκότσκι, Γκωτιέ, Μπωντλέρ, τον Ελληνικό Λαβύρινθο του Μονταλμπάν και τα ποιήματα της Αξιώτη».