Εκεί στα Τσέντρια, στον Αγρίτικο μερά, έρχεται ο δρόμος από τη μεριά του Μεσότοπου.

…με πέτρινες ποτίστρες

Ο νεαρός όμως Αγρίτης που βρήκαμε, είχε έλθει από τον πανάρχαιο δρόμο, που αφού περνούσε τη νότια βουνοσειρά, δίπλα στο βράχο του Χαλαντρόκαστρου, έβρισκε τη ρεματιά του ποταμού.

…αμπέλια που επιμένουν στο χρόνο

Εδώ ακόμα δύο αμπέλια επιμένουν να καλλιεργούνται, στις χωρισμένες, προφυλαμένες από τα ζώα, ιδιοκτησίες.

Μια μορφή ακόμα χρήσιμη

Το πυργάκι δίπλα στο τεράστιο ρουπάκι, είναι ασπρισμένο και δείχνει πώς ο τόπος ακόμα έχει τα νερά του, τις καλλιέργειες του, αλλά κύρια τα πρόβατα.

Πηγές πανάρχαιες

Τα σπιτάκια, σκαλωμένα στην πλαγιά, ακόμα δείχνουν την πρόσφατη τους χρήση.

…κτήματα στο πουθενά τού σήμερα

Είναι η Τρίτη εποχή, η σημερινή, χαμένη στον επιβλητικό τόπο, που κρατά ακόμα το μεγάλο αλώνι, στο πλάτωμα, επάνω από τη χαράδρα του Μαλλιόντα.

…σπιτάκια περιποιημένα

Είπα πως το μακρόσυρτο, σαν σφύριγμα, κρώξιμο της γερακίνας και το υπόκωφο του κόρακα (μαυριά) ακούγεται αιώνες εδώ, αναλλοίωτο, από τότε που πίνανε το νερό σε ρωμαϊκά κανάτια ή τραβούσαν ντουγένια σε οργωμένα με ξύλινα άροτρα χωράφια, με τσακμακόπετρες, ίδιες με προϊστορικά μαχαίρια.

…δίπλα στο ποτάμι

Αυτή η ανθισμένη μυγδαλιά, δεν ανθίζει πουθενά τόσο ροζ!!!*

Στη χαράδρα στα Τσέντρια

*Ήταν η Μικαέλα και ο Μάκης Παυλέλλης και ο Απόστολος Μακαρατζής μαζί.

…το αλώνι χωρίς σιτάρι