Η ελαιοκομία περνά σε νέα εποχή κι αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους ελαιοπαραγωγούς αλλά και από όσους συμμετέχουν στην παραγωγή και εμπορία του ελαιολάδου. Η ανάδειξη του ελαιολάδου ως super food, δηλαδή προϊόντος που προάγει την υγεία του ανθρώπου, αλλάζει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινείται η εμπορία του αλλά και η παραγωγή του.

Το ελαιόλαδο με ταχύτατο ρυθμό εξελίσσεται σε ένα παγκόσμιο προϊόν που απευθύνεται σε καταναλωτές υψηλής εισοδηματικής στάθμης, που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν την ιδιαίτερη αξία που περικλείει για την υγεία του.
Το παραδοσιακό μοντέλο που θέλει το ελαιόλαδο να είναι ένα φθηνό προϊόν ευρείας λαϊκής κατανάλωσης στις χώρες της Μεσογείου και ένα σχετικά προσιτό προϊόν για τον καταναλωτή μέσου εισοδήματος στον υπόλοιπο κόσμο σύντομα θα αποτελέσει παρελθόν.

Αυτή είναι η τάση της αγοράς που διαμορφώνεται τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Την τελευταία δεκαετία η τάση αυτή ενισχύεται με όλο και πιο έντονο ρυθμό. Φαίνεται ότι βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο για την πλήρη εφαρμογή του σχεδιασμού αυτού.

Η ελιά ως φρούτο
Σε αυτήν τη νέα εποχή οι ελαιοπαραγωγοί και οι ελαιοτριβείς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τον καρπό της ελιάς ως φρούτο, από το οποίο πρέπει να πάρουν το χυμό του. Κι όπως ισχύει για όλα τα φρούτα, για να το προτιμήσει ο καταναλωτής θα πρέπει να έχει πολύ ωραία όψη, να μην είναι χτυπημένο και η έκθλιψή του να γίνεται λίγες ώρες μετά τη συγκομιδή του.

Όσοι δεν ακολουθούν όσα επιβάλλει αυτό το πλαίσιο δε θα μπορούν να πουλήσουν το λάδι τους ως ελαιόλαδο, αλλά ως φυτική λιπαρή ουσία. Δηλαδή θα αντιμετωπίζεται όπως όλα τα υπόλοιπα σπορέλαια, πυρηνέλαια κ.λπ. Στην πράξη δηλαδή οι παραγωγοί αυτοί θα οδηγηθούν στην οικονομική καταστροφή και στην έξοδο από την παραγωγική διαδικασία.

Στην ημερίδα που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 7 Νοεμβρίου στο Επιμελητήριο Λέσβου, με τίτλο «Από την καλλιέργεια της ελιάς ως την παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου», στο πλαίσιο της παρουσίασης του Εργαστηρίου Ελαιολάδου Μυτιλήνης, οι ομιλητές ανέλυσαν τι σημαίνει το νέο πλαίσιο για την ελαιοκομία σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Παράλληλα, υποστήριξαν ότι η υιοθέτησή του είναι μονόδρομος για την επιβίωση της ελαιοκομίας στη χώρα μας.

Και οργανοληπτική αξιολόγηση
Το νέο πλαίσιο αντιμετωπίζει ως ελαιόλαδο μόνο το έξτρα παρθένο και το παρθένο λάδι. Τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί ένα λάδι παρθένο ή έξτρα παρθένο θα γίνουν πολύ αυστηρότερα. Μάλιστα, δίπλα σε μια σειρά χημικούς δείκτες που θα πρέπει να πληροί ένα λάδι, θα προστεθεί και η οργανοληπτική αξιολόγησή του, όχι ως πρόσθετο πλεονέκτημα, αλλά ως υποχρεωτικό στοιχείο.

Έτσι ένα έξτρα παρθένο ελαιόλαδο 0,3 βαθμών που έχει άριστους χημικούς δείκτες θα μπορεί να χαρακτηριστεί βιομηχανικό, αν κατά τη διαδικασία της γευσιγνωσίας διαπιστωθεί ότι μυρίζει ή δίνει γεύση μούχλας, είναι ταγκό ή έχει άλλες αρνητικές αποκλίσεις.

Το συμπέρασμα όλων όσων προαναφέραμε δείχνουν ότι θα οδηγηθούμε σε μεγάλη συρρίκνωση των παγκοσμίων διαθέσιμων ποσοτήτων ελαιολάδου, με αποτέλεσμα το τελικό προϊόν να είναι πολύ ακριβότερο για τον καταναλωτή και φυσικά να είναι προσιτό σε πολύ λιγότερους καταναλωτές απ’ όσους μπορούν να το αγοράσουν σήμερα.

Τέλος το κουπέ
Σήμερα στη μεγάλη μάζα των καταναλωτών είναι γνωστές τρεις κατηγορίες ελαιολάδου, το έξτρα παρθένο, το παρθένο και το ελαιόλαδο ή κουπέ.

Η τρίτη κατηγορία, που αφορά ελαιόλαδα από «βιομηχανικά» λάδια που έχουν ραφιναριστεί και στη συνέχεια έχει προστεθεί σ’ αυτά μια ποσότητα 10% έξτρα παρθένου ελαιολάδου, θα καταργηθεί. Αυτό σημαίνει ότι στα ράφια των σούπερ μάρκετ οι καταναλωτές δε θα βρίσκουν συσκευασίες που θα αναφέρουν μόνο τη λέξη ελαιόλαδο, αλλά θα υπάρχουν μόνο έξτρα παρθένα και παρθένα ελαιόλαδα.

Τα λεγόμενα βιομηχανικά λάδια χαμηλής οξύτητας «δυάρια», «τριάρια» θα μπορούν να αναμιχθούν με παρθένα και έξτρα παρθένα λάδια, ώστε να διατεθούν στην αγορά. Όμως η τιμή πώλησής τους για τον παραγωγό θα πέσει δραματικά. Τα μεγαλύτερης οξύτητας λάδια θα αγοράζονται από τους τυποποιητές στις τιμές που αγοράζουν το πυρηνέλαιο.

Έντυπη έκδοση της Εφημερίδας Εμπρός