Με την ίδια ακριβώς ευκολία που το σημαντικό χρήμα που προσελκύουν οι μεγάλες προσφυγικές ροές στο νησί κυλά το μύλο της ανεκτικότητας της τοπικής κοινωνίας, οι όποιες ενδείξεις ή υπόνοιες αδιαφάνειας (σ.σ και η παραφιλολογία που μπορεί να αναπτυχθεί από αυτές) μπορεί να τινάξει στον αέρα τη μοναδική προσπάθεια που γίνεται στη Λέσβο για τη διαχείριση του μείζονος ανθρωπιστικού ζητήματος.

Η αφορμή για τη συζήτηση επ’ αυτού, και ειδικότερα για τις διαδικασίες προσλήψεων σε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στο νησί, ήρθε αρχικά από ερώτηση του επικεφαλής του «Άλλου Δρόμου» Στράτου Γεωργούλα, η οποία όμως δεν έτυχε ποτέ απάντησης από τη δημοτική αρχή και αυτόματα απενεργοποίησε(;) τον όποιο προβληματισμό.

Ωστόσο, δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης» από τη Χίο, στο οποίο ο γειτονικός Δήμος παρουσιάζει αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεται με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τον τρόπο με τον οποίο διαθέτει την οικονομική της υποστήριξη προς το Δήμο, αλλά και τις ασφαλιστικές δικλείδες που εξασφαλίζουν τη δημοτική περιουσία, αναπόφευκτα επαναφέρει την κουβέντα, θέτοντας πια και συγκριτικά την πρακτική στη διαχείριση του όλου θέματος μεταξύ των δύο νησιών, που μπορεί να μη σηκώνουν το ίδιο βάρος στο προσφυγικό, ωστόσο δεν παύουν να κινούνται στην ίδια γραμμή.

Ο δήμαρχος Σπύρος Γαληνός και ο Δήμος Λέσβου ομολογουμένως αποτελεί το στυλοβάτη στη διαχείριση ως σήμερα του προσφυγικού, έχοντας σηκώσει πρώτος απ’ όλους το καλοκαίρι -και για λογαριασμό όλων- στην πλάτη του από την πρώτη στιγμή αυτό που σήμερα λέγεται «προσφυγικό» σε όλη την Ευρώπη.

Σήμερα όμως, που υποτίθεται πως οι προσφυγικές ροές απασχολούν όλη την ευρωπαϊκή κοινότητα και η διαχείρισή τους στα νησιά έχουν μπει σε έναν κάποιον σχεδιασμό από την Ε.Ε., ενώ δεκάδες ΜΚΟ, οργανισμοί και εθελοντικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται δυναμικά στο νησί, τα δεδομένα έχουν αλλάξει κατά πολύ.

Έτσι, η νέα καθημερινότητα που έχει διαμορφωθεί για το νησί και κατ’ επέκταση και για τη λειτουργία του Δήμου βάσει των νέων αναγκών του δε μπορεί να αντιμετωπίζεται πια ως έκτακτη, πόσο μάλλον ως παροδική. Αντιθέτως, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μία νέα πραγματικότητα, η οποία απαιτεί πλέον συγκεκριμένο και σοβαρό σχεδιασμό, πλήρη διαφάνεια, συγκεκριμένο πλαίσιο συνεργασίας με όλες τις οργανώσεις και τους διεθνείς οργανισμούς που δραστηριοποιούνται στο νησί και κυρίως διακριτό ρόλο ενός συντονιστή.

Καμία επίσημη ενημέρωση…
Ως εκ τούτου, το ότι η κοινή γνώμη γνωρίζει ελάχιστα -και σαν αποτέλεσμα εικάζει πολλά περισσότερα, που μπορεί να είναι και λανθασμένα- για το πώς διατίθενται σημαντικά ποσά, για τον τρόπο που λειτουργούν οι ΜΚΟ και κυρίως για το πώς γίνονται οι δεκάδες προσλήψεις σε αυτές (ή από αυτές) σε έναν τόπο που βιώνει το ζενίθ της ανεργίας, είναι ένα γεγονός που δε μπορεί να παραμένει άλλο στη διακριτική ευχέρεια της δημοτικής αρχής να το επεξηγήσει στους πολίτες.

Και αυτό γιατί, με δεδομένο ότι στο πιο κομβικό σημείο της Ευρώπης για το προσφυγικό αναπόφευκτα γίνονται οι μεγαλύτερες δράσεις και κινείται το περισσότερο χρήμα, επιβάλλεται να είναι γνωστές συγκεκριμένες διαδικασίες που να μην αφήνουν ούτε υπόνοια αδιαφάνειας. Διότι, όσο είναι άγνωστες, αδικείται και η δημοτική αρχή για τις προσπάθειές της, αλλά και ο ρόλος των οργανώσεων που υποκαθιστούν τα κενά του κράτους σε ό,τι αφορά το προσφυγικό.

Τι γίνεται στη Χίο;
Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης» αναφέρει χαρακτηριστικά για τις αντίστοιχες δράσεις και προσλήψεις στο γειτονικό νησί πως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ έδειξε ενδιαφέρον να προσλάβει 15 Χιώτες για να προσφέρουν εργασία στο χώρο προσωρινής παραμονής στη Σούδα. Με τη δημοτική αρχή να συμβουλεύεται τους νομικούς της συμβούλους, οι οποίοι υπέδειξαν τη «Μονομετοχική ακινήτων» ως τη μόνη εταιρεία μέσα από την οποία μπορεί να γίνει η συγκεκριμένη διαδικασία πρόσληψης.

«Έτσι, ο ΟΗΕ αποφάσισε να διαθέσει 30.000 ευρώ σε μηνιαία βάση ώστε να γίνουν οι προσλήψεις ενώ το 7% αυτών των χρημάτων (2.100 ευρώ μηνιαίως) θα μένουν στα ταμεία της “Μονομετοχικής” ως αποζημίωση για την απασχόληση προσωπικού της εταιρείας» γράφει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα, εξηγώντας μία συγκεκριμένη διαδικασία συνεργασίας.

Ταυτόχρονα, προσθέτει αναφορικά με την αξιολόγηση των βιογραφικών: «Οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε τρεις μισθολογικές κλίμακες ανάλογα με τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους. Σε πρώτη φάση θα γίνει η αξιολόγηση των βιογραφικών τους ενώ στη συνέχεια όσοι επιλεγούν θα περάσουν από συνέντευξη από στελέχη του ΟΗΕ και παρουσία των δημοτικών συμβούλων Γ. Καραμανή και Στ. Καμπούρη…», που παρεμπιπτόντως να σημειώσουμε ανήκουν στην πλειοψηφία και στην αξιωματική αντιπολίτευση του δημοτικού συμβουλίου.

Τι ακριβώς κάνει η ΔΕΔΑΠΑΛ;
Κατ’ αντιστοιχία στη Λέσβο, όπου οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες και κατ’ επέκταση οι δράσεις και οι συνεργασίες που έχουν γίνει ή θα γίνουν είναι δεκαπλάσιες από αυτές της Χίου, ό,τι γνωρίζει κανείς το γνωρίζει επιφανειακά. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει καμία επίσημη εξήγηση για το πώς η δημοτική αρχή αξιοποιεί τις γνωστές επιχορηγήσεις από ΜΚΟ και άλλους φορείς και ιδιώτες, ενώ δεν έχει ιδέα για το ποιες ακριβώς επιχορηγήσεις έχουν γίνει.

Γνωρίζει απλά βάσει του ρεπορτάζ ότι η αντίστοιχη εταιρεία της «Μονομετοχικής» του Δήμου Χίου είναι ουσιαστικά η ΔΕΔΑΠΑΛ, η οποία υπογράφει πάντως ως σήμερα για λογαριασμό της δημοτικής αρχής εν κρυπτώ συμβάσεις με εργαζομένους για να καλύψουν ανάγκες καθαριότητας που χρηματοδοτούνται από οργανώσεις, εισπράττοντας ποσά που κανείς δε γνωρίζει και όσοι γνωρίζουν δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα τον κόπο να ενημερώσουν το δημοτικό συμβούλιο και μέσω αυτού την κοινή γνώμη του νησιού μας.

Επισήμως όμως ως σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό απολύτως τίποτε και για το ύψος των ποσών που έχουν δοθεί στο Δήμο, τα οποία τον κάνουν να αντέχει ακόμα, μη έχοντας δεχτεί ούτε ένα ευρώ στα ταμεία του ως στήριξη από το κράτος για τις ανάγκες του προσφυγικού. Δίνει έτσι το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να αναρωτηθεί πώς τα βγάζει πέρα, δεδομένου ότι πρόσφατα ο Δήμος ζητούσε χρηματοδότηση από την πολιτεία, ισχυριζόμενος, όπως έχει γραφεί, ότι ξοδεύει από τα ανταποδοτικά για τις ανάγκες του προσφυγικού.

Επίσης, ακόμα περιμένουν απάντηση και τα ερωτήματα που κατέθεσε ο κ. Γεωργούλας, απάντηση που επιβάλλεται να δώσει η δημοτική αρχή για να ενημερωθεί η κοινή γνώμη και για τον πρόσθετο λόγο ότι έτσι δεν θα αφήσει καμιά σκιά για όσα συμβαίνουν γύρω απ’ αυτήν την υπόθεση. Τα ερωτήματα που είχαν τεθεί έχουν ως εξής:
«Έχουν υπογραφεί συμβάσεις-μνημόνια οικονομικής χρηματοδότησης σε ΜΚΟ για τη λειτουργία κέντρων υποδοχής; «Έχει ο Δήμος συνδράμει κατά οποιονδήποτε τρόπο τη μεταφορά της ευθύνης αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης από τις δημοτικές δομές σε ΜΚΟ;» «Έχει ρόλο η δημοτική αρχή στις διαδικασίες προσλήψεων σε ΜΚΟ με δεδομένη αυτήν την απροσδιόριστη συνεργασία μαζί τους;».

Έντυπη έκδοση της Εφημερίδας Εμπρός