Χωρίς προηγούμενο η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη βόρεια Λέσβο μεταξύ της Συκαμιάς και της Εφταλούς. Κατά μήκος της  βόρειας ακτογραμμής, καθημερινά, με εκατοντάδες πλαστικές βάρκες φτάνουν από την περιοχή του Μπεχράμ Καλέ στην απέναντι τουρκική μικρασιατικής ακτή, χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες από όλη την αναταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής ως το Ιράν αλλά και από αφρικανικές χώρες.

Και δεν εντυπωσιάζει τόσο ο αριθμός των ανθρώπων αυτών που έρχονται, όσο το ότι η πραγματική αυτή απόβαση γίνεται κυριολεκτικά ανεμπόδιστα. Χωρίς την παραμικρή παρουσία κάποιων μέσων διωκτικών Αρχών, έστω και για λόγους ασφαλείας. Τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στη γειτονιά αυτή, φαίνεται πως κυριολεκτικά… έπεσαν!

Απόβαση στη Σκάλα Συκαμιάς

Αυτόπτες μάρτυρες της κατάστασης αυτής γίναμε το πρωί της περασμένης Κυριακής. Κατά μήκος της ακτογραμμής η μια μετά την άλλη έφταναν πλαστικές βάρκες με επιβαίνοντες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Αποβιβάζονταν όπως όπως στην ακτή, όπου και παρέδιδαν τη βάρκα σε κάποιον ντόπιο.

Κάποιον από τους πολλούς που κινούνται πέρα δώθε ελπίζοντας σε μια εξωλέμβιο μηχανή που θα μοσχοπουληθεί στη συνέχεια σε κάποιον από τους πολλούς εκτός Λέσβου ενδιαφερόμενο.

Και παρά τα όσα λέγονται οι μηχανές αυτές δεν είναι «μιας χρήσης» αλλά καλές εξωλέμβιες μηχανές αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ.

Εκτός από αυτούς τους ντόπιους οι οποίοι και έχουν όπως όλοι λένε συστήσει μια άτυπη «εταιρεία» συγκέντρωσης τέτοιου εξοπλισμού που  στέλνεται στην Αθήνα για τα περαιτέρω, υπάρχουν και άτομα που όλοι λένε ότι δρουν σε συνεργασία με Τούρκους μεταφορείς.

Ακολουθεί το πλιατσικολόγημα της βάρκας

Την Κυριακή το πρωί, δυο λέμβοι κινούνται προς τη Λέσβο σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων η μια από την άλλη. Κατεύθυνση η παραλία της Σκάλας Συκαμιάς, κάπου 500 μέτρα δυτικά από το λιμανάκι.

Η πρώτη φτάνει στην ακτή ανενόχλητη. 11 άτομα αποβιβάζονται πολύ πολύ γρήγορα υπό τα βλέμματα δεκάδων επισκεπτών της Συκαμιάς, ξένων και Ελλήνων αλλά και με φωτογράφους διεθνών μέσων ενημέρωσης να αποθανατίζουν το γεγονός.

Ακολουθεί το πλιάτσικο. Χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό αφαιρείται πρώτα ο μηχανισμός και μετά η μηχανή και μετά ο υπόλοιπος μηχανισμός κίνησης.

Πατέρας και ανήλικος γιος δουλεύουν με σύστημα, αφαιρούν και στη συνέχεια φορτώνουν τη μηχανή προς άγνωστη κατεύθυνση. Προς τους έκπληκτους που παρακολουθούν το γεγονός ο πλιατσικολόγος δικαιολογείται «πρώτη φορά έγινε, ήμουνα τυχερός σήμερα…».

Στρίβει και πάει…
Η δεύτερη βάρκα λίγα μέτρα πριν την ακτή στρίβει δυτικά και παραπλέει την ακτή. Τον ακολουθούμε. Έχει ένας από τους επιβαίνοντες σηκωμένο στον αέρα ένα κουπί ενώ κάποιος δείχνει να μιλά σε ένα κινητό.

Τελικά και αφού έχει παραπλεύσει και τα λουτρά της Εφταλούς, λίγο πριν το ξενοδοχείο της Εφταλούς κόβει ταχύτητα και μπαίνει σε ένα μικρό στενό όρμο.

Εκεί τον περιμένει ένας Έλληνας με κίτρινη μπλούζα. Έχει φτάσει στον όρμο λίγα λεπτά πριν με το δίκυκλο μηχανάκι του. Δείχνει να τους υποδέχεται. Τους δείχνει το δρόμο προς το Μόλυβο και εκείνος πλιατσικολογεί την πλαστική βάρκα. Φορτώνει μηχανή και μηχανισμό στο μηχανάκι του και φεύγει προς τα βουνά…

Γεμάτοι οι δρόμοι…
Σε όλη τη διαδρομή από την πόλη της Μυτιλήνης στη Συκαμιά και στο Μόλυβο και στη συνέχεια προς της Μυτιλήνη μέσω Καλλονής το μόνο που βλέπει κανείς είναι εξαθλιωμένοι άνθρωποι που περπατούν προς ένα άγνωστο για αυτούς κέντρο απ’ όπου θα ξεκινήσει το ταξίδι προς τη γη της Επαγγελίας.

Αυτό που κανείς δεν θα δει είναι κάποια μορφής μέριμνα. Κάποιον οιονδήποτε εκπρόσωπο μιας αρχής. Κάποιον έλεγχο από κάποια διωκτική αρχή. Κάποιο ελεγκτικό μηχανισμό… Οπότε και το πεδίον ελεύθερο για κάθε λογής πλιατσικολόγο και όχι μόνο για αυτούς των βαρκών.

Αγροτικά αυτοκίνητα μαζεύουν κόσμο. Τους μεταφέρουν ως τη Θερμή από τη μια μεριά και ως τη Λάρσο από την άλλη. Μεταφορικά 20 ευρώ το άτομο… Δικαιολογία και από επίσημα χείλη πια «αφού τα παίρνουν οι Τούρκοι να τα πάρουμε κι εμείς». Που πάει να πει επίσημη προτροπή «εκμεταλλευτείτε τους…».

Επωνύμως

Πού είναι η Εφορία;
Στυγνή και απάνθρωπη η εκμετάλλευση χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στο λιμάνι της Μυτιλήνης και στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ, όπου έχει στηθεί ένα απίστευτο πανηγύρι παραοικονομίας με την ανοχή της αρμόδιας ΔΟΥ και των άλλων οικονομικών υπηρεσιών που φαίνεται να αρνούνται να ασχοληθούν με το απίστευτο αυτό όργιο οικονομικών παρανομιών.

Δεν αναφερόμαστε στα «καπέλα» που οι φυγάδες αυτοί των πολέμων καλούνται να πληρώσουν για ό,τι καταναλώνουν στα μαγαζιά της Προκυμαίας με τις ταμειακές μηχανές διακοσμητικό είδος, λίγα μέτρα από τα γραφεία της Εφορίας, όπου κατά τα άλλα χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες μας καθημερινά αναστενάζουν. Ούτε στα «καπέλα» στα εισιτήρια που με την ανοχή του κράτους πληρώνουν μικροί και μεγάλο για να μετακινηθούν στον Πειραιά.

Ο λόγος για δεκάδες παραμάγαζα που πουλάν ό,τι θέλουν σε ό,τι τιμές θέλουν. Πραγματικοί μαυραγορίτες που πουλάν τις περιβόητες σκηνές που κανείς βλέπει παντού έναντι 30 ως και 50 ευρώ με αγροτικά τα οποία έχουν μετατρέψει σε καταστήματα πώλησης… ειδών κάμπινγκ!

Στο χώρο του κολυμβητηρίου Τσιγγάνοι πουλάν ροδάκινα έναντι ενός ευρώ το ένα και τσαμπιά σταφύλια έναντι ενός ευρώ το τσαμπί βάρους όχι περισσότερο των 200 γραμμαρίων. Ακόμα και είδη κινητής τηλεφωνίας πουλάν νεαρές κυρίες που προσελκύουν υποψήφιους αγοραστές ακόμα και με τα… εμφανή τους κάλλη.

Τα ίδια και στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ, όπου κυρίως με πρωταγωνιστές ταξιτζήδες διαδραματίζονται απίστευτα γεγονότα με τη μεταφορά μεταναστών στο λιμάνι έναντι 20 ευρώ. Τέσσερα άτομα προς πέντε ευρώ το κεφάλι! Όσον αφορά τις καντίνες, αυτές πλέον αποτελούν μνημεία οικονομικής εικονικής πραγματικότητας.

Για τους αρμοδίους απλά… δεν υπάρχουν.
Απίστευτες ιστορίες που η ιστορία θα καταγράψει ως μαύρες σελίδες της Λέσβου ανάλογες με αυτές των στιγμών ντροπής του 1922 και της Κατοχής.

Ακούει κανείς έστω και τώρα ή η απάντηση στην κρίση είναι να τα διαλύσουμε όλα στο όνομα του κέρδους; Είναι η απάντηση στην κρίση η διάλυση του κοινωνικού ιστού του τόπου μας; Γιατί αν είναι έτσι μάλλον ακόμα δε έχουμε ζήσει τίποτα…