Δίνοντας μάχη τα τελευταία χρόνια με σοβαρά προβλήματα υγείας, έφυγε χτες το πρωί από τη ζωή η Καίτη Ζούρου, μία από τις πιο δυναμικές φυσιογνωμίες που ανέδειξε η Λέσβος, με έντονη πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα.

Σημείο αναφοράς σε όλη της τη διαδρομή στους αγώνες για την ισότητα των φύλων, η Καίτη Ζούρου, σύζυγος του Κώστα και μητέρα του καθηγητή και διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Λέσβου, Νίκου Ζούρου, εξέφρασε με τον πιο δυναμικό τρόπο όλα αυτά που λογίζονται σήμερα ως κατακτήσεις των γυναικών στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες.

Η κηδεία της αγαπητής Καίτης, που το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε άσχημη κατάσταση στο Βοστάνειο, θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή στις 3 το μεσημέρι, στη Μητρόπολη Μυτιλήνης.

Η Καίτη Ζούρου, όπως συνηγορούν σήμερα μερικοί από τους πολλούς και καλούς φίλους που απέκτησε σε όλη τη διαδρομή της στα κοινά της Λέσβου και στους αγώνες για τη δημοκρατία από τις αρχές της δεκαετίας τού ‘70, ήταν μία πρωτοπόρος της εποχής της, καθώς πρωταγωνίστησε σε ένα πολιτικό επίπεδο που ήταν κυρίαρχη η παρουσία των ανδρών.

Η διαδρομή της
Με καταγωγή από την Πέτρα, η Καίτη Ζούρου αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος τού ΠΑΣΟΚ στη Λέσβο και διετέλεσε επί σειρά ετών έκτοτε γραμματέας και μέλος των Νομαρχιακών Επιτροπών του Κινήματος στο Νομό.

Το 1981, σε μία εποχή που δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο η συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, ήταν υποψήφια βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και υποψήφια ευρωβουλευτής στις εκλογές τού 1984, ενώ είχε ανάμειξη και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Παράλληλα διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Γυναικών στο ΠΑΣΟΚ και πρωταγωνίστησε σε κεντρικό επίπεδο σε πολλές πρωτοβουλίες και δράσεις υπέρ της ισότητας των φύλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι αποτέλεσε, μάλιστα, και την πρώτη πρόεδρο του Αγροτοτουριστικού Συνεταιρισμού Γυναικών της Πέτρας το 1983 και πρωτεργάτρια της ίδρυσης αντίστοιχων συνεταιρισμών σε όλο το νησί.

Σύζυγος του Κώστα Ζούρου, η Καίτη είναι μητέρα του Νίκου Ζούρου, καθηγητή και διευθυντή σήμερα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Σίγρι, και του Γιώργου, που κατοικεί τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό.

Η κηδεία της, προκειμένου να ταξιδέψει στη Μυτιλήνη και η οικογένεια του Γιώργου Ζούρου, θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Παρασκευή στις 3 το μεσημέρι στη Μητρόπολη Μυτιλήνης.
Δύο επιστήθιοι φίλοι της Καίτης Ζούρου μιλούν στο «Ε» για την ίδια.

Γιάννης Πετρέλης:

«Η συνεπής Καίτη…»
«Μία εξαιρετική φίλη, δυναμική προσωπικότητα, πολύ συνεπής με τις αρχές της και τα “πιστεύω” της και αφοσιωμένη στους αγώνες που υπηρετούσε, έφυγε από κοντά μας. Θα τη θυμάμαι πάντα, όπως και όλοι μας, καθώς το στίγμα της στην κοινωνία της Λέσβου έχει μείνει ανεξίτηλο…»

Γιάννης Βατός:

«Πρωτοπόρα για την εποχή της»
Η Καίτη Ζούρου υπήρξε για την εποχή της μία ιδιαίτερα δυναμική και προοδευτική γυναίκα. Καλή μητέρα και σύζυγος, κατάφερνε παράλληλα να είναι πρωταγωνίστρια σε όλους τους αγώνες για τη δημοκρατία, αλλά και για τον τόπο μας. Νομίζω ότι η Καίτη εξέφρασε τότε, σε μία εντελώς διαφορετική εποχή, πολλές από τις σημερινές κατακτήσεις των γυναικών. Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα της αγωνιστικότητάς της. Για την Καίτη έχει να πει κανείς μόνο καλές κουβέντες. Και έχει να σχολιάσει ότι υπήρξε μία αυτόφωτη προσωπικότητα και ανεξάρτητη σε όλη της τη ζωή…»

Για την Καίτη…

Δεν άντεξε, τελικά, η Καίτη τα πολλαπλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια, και κατέληξε χτες το πρωί, ύστερα από σύντομη νοσηλεία στο Βοστάνειο. Τέταρτος θάνατος μέσα σε λίγα χρόνια στην ίδια οικογένεια. Μερόπη, Δημήτρης, Κώστας, ένας μετά τον άλλον φύγανε πρόσφατα, πριν την ώρα τους, απ’ τη ζωή, οι πιο γνωστοί και αγαπητοί «Πετρανοί» μου φίλοι.
Πάνε 40 χρόνια γνωριμίας με την Καίτη, μια ευγενική φυσιογνωμία, μια δυναμική γυναίκα, η οποία απ’ όπου κι αν πέρασε, άφησε έντονη παρουσία και δημιουργική δράση. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς τούτες τις ώρες, της συγκίνησης, που θέλοντας και μη, γίνεται ενός είδους απολογισμός, καθώς μετράς το συνάνθρωπό σου. Δημοψήφισμα για την Δημοκρατία τού ‘74, ΠΑΣΟΚ, Ένωση Γυναικών, Νομαρχιακές Επιτροπές, ατέλειωτα ξενύχτια και πήγαινε - έλα στα χωριά για αγροτικά ζητήματα, για την τοπική αυτοδιοίκηση, για την ισότητα, για τη γυναίκα, αλλεπάλληλοι εκλογικοί αγώνες, τόσα και τόσα, όπου η συμμετοχή της Καίτης Ζούρου υπήρξε για δεκαετίες σημαντική, μην πω καταλυτική!
Στο άγγελμα του θανάτου της, άπειρες στιγμές περνούν απ’ το μυαλό μου, φλας μπακ, μιας έντιμης, φιλικής σχέσης, που άντεξε στο χρόνο και που με λίγους ανθρώπους τυχαίνει να κάνεις στη ζωή σου! Σα να ‘ναι τώρα οι συζητήσεις μας στο μαγαζάκι της οδού Σαπφούς με τις αντιπροσωπείες, που την επισκεπτόμουν συχνά για ζητήματα του ΠΑΣΟΚ και ένιωθα ενοχή που την απασχολούσα απ’ τη δουλειά της. Ομιλήτρια στα χωριά εκείνη, να αγωνιώ πλάι της για το τρέμουλο του χεριού της, αν είναι για κάτι απρόοπτο ή το συνηθισμένο της τικ. Χαρές και απογοητεύσεις αντάμα! Δοσμένη στους αγώνες, πιστή και επίμονη στους συλλογικούς στόχους, γνώρισε την καταξίωση στον πολιτικό και κοινωνικό χώρο, όσο λίγες γυναίκες στο νησί μας, με τη συμμετοχή της στα ψηφοδέλτια της Ελλάδας και της Ευρώπης, χωρίς ποτέ να ζητήσει την όποια επιβράβευση ή εξαργύρωση.
Για λίγες μόνο μέρες δεν πρόλαβε να «γιορτάσει» και φέτος την Ημέρα της Γυναίκας, στην υπόθεση της οποίας, θα έλεγε κανείς, αφιέρωσε τη ζωή της. Δεν πρόλαβε ακόμη να χαρεί τη νεογέννητη εγγονή της, την κόρη του Γιώργου -τη νεώτερη Καίτη Ζούρου, που καθώς μαθαίνω θα την ονομάσουν! Έφυγε όμως ήσυχη, έχοντας στο προσκεφάλι της τη σιγουριά και τη φροντίδα απ’ το μεγάλο της γιο το Νίκο, που μαζί με τον ξενιτεμένο αδελφό του της στάθηκε ακούραστος και υπομονετικός στις εμμονές της, αλλά και σε όλες τις περιπέτειες της υγείας της.
Μολονότι ο θάνατος είναι νομοτέλεια για τον άνθρωπο, η θλίψη και η συγκίνηση για συνανθρώπους που υπήρξαν ξεχωριστοί συνταξιδιώτες σου στο ταξίδι της ζωής, όπως ήταν για μένα η Καίτη Ζούρου, είναι πράγματι βαθιά και μεγάλη.

Α, ρε Καίτη! Τι μας απόμεινε τελικά; Ένα μισοκαπνισμένο τσιγάρο κι ένα ποτήρι ούζο που τ’ αφήσαμε μισό, ήταν όλη κι όλη η ζωή μας.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΟΘΑΣ