Φέτος στην Αττάλεια οι νεροποντές αναστατώνουν κάθε τόσο την ομαλή ζωή της πόλης. Στην Αδριανούπολη, όλη την περασμένη βδομάδα με πλημμυρισμένο τον ποταμό Έβρο (όπως και στη δική μας όχθη), είχαν κλείσει όλες οι γέφυρες προς τη Δύση.

Όμως η ανατολική χώρα βιώνει τη χειρότερη εδώ και 15 χρόνια παρατεταμένη ξηρασία, τόσο που η στάθμη της λίμνης Βαν έχει κατεβεί σε πρωτοφανές επίπεδο.

Το φαινόμενο αυτό, παρ’ όλο που σηματοδοτεί μια φυσική καταστροφή, ενθουσίασε τους αρχαιολόγους, καθώς η υποχώρηση των νερών της λίμνης αποκαλύπτει μεταξύ άλλων και ερείπια που χρονολογούνται απ’ το 1000 π.Χ., της πρωτεύουσας του Βασιλείου των Γιουραρτού, ασσυριακό φύλλο, που μετεξελίχθηκε αργότερα στην Αρμενία.

Ωστόσο, αν και δημιουργεί ενδιαφέρον για τους ιστορικούς, η απότομη ξηρασία που παρατηρείται σήμερα στην Ανατολία, εγείρει ανησυχίες μεταξύ των περιβαλλοντολόγων, καθώς δεν είναι μόνο η λίμνη Βαν, αλλά και άλλες, αρκετά σημαντικές λίμνες που κινδυνεύουν να εκλείψουν. Ήδη η λίμνη Meke κοντά στο Ικόνιο έχει συρρικνωθεί κατά 99%.

Όχι πολύ μακριά, η λίμνη Tuz (Αλμυρά Λίμνη) έχει συρρικνωθεί στο 50% τα τελευταία 40 χρόνια. Αν η ξηρασία συνεχιστεί, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα εξαφανιστούν.

Βέβαια η ένταση της ποτιστικής γεωργίας, οι ανάγκες της βιομηχανίας και των αστικών κέντρων δημιουργούν κινδύνους εξαφάνισης και πολλών άλλων λιμνών στη Τουρκία, όπως η Sapanca, δυτικά της Νικομήδειας στην επαρχία του Σαγγάριου, και η λίμνη Burdur, βόρεια της Αττάλειας, η οποία έχει χάσει το ένα τρίτο των νερών της τα τελευταία 35 χρόνια.