Για τα αδέσποτα ζώα, την ευζωία τους τα δικαιώματά τους και ό,τι τα αφορά, υπάρχουν δύο Νόμοι, ο 4039/2012 και ο 4235/2014. Οι νόμοι αυτοί θέτουν τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς στην ευθύνη του Δήμου, ο οποίος μπορεί να συνεργάζεται με τα κατά τόπους Φιλοζωικά Σωματεία.

Σήμερα θέλω να επεξηγήσω τις θέσεις του Φιλοζωικού Συλλόγου Λέσβου «Πάνας» για δύο «φλέγοντα» θέματα που αφορούν τα ζώα. Το θέμα του κυνοκομείου, όπου θα μαζευτούν όλα τα σκυλιά για να «γλυτώσουν» από τα προβλήματά τους οι πολίτες, το λύνει ο νόμος που τα απαγορεύει για όσους επιμένουν στη δημιουργία τους. Σ’ αυτό αναφέρθηκε και το προηγούμενο Σάββατο άρθρο στην ίδια στήλη.

Το πρώτο από τα θέματα είναι του «βρεφοκομείου» ζώων, λοιπόν, που ζητάνε κάποιοι. 150 κουταβάκια αναφέρει ο ένας Σύλλογος σε πέντε μήνες, το λιγότερο 600 - 700 κάθε χρόνο αναφέρουμε εμείς ως Φ.Σ.Λ..

Από ιδιόκτητα σκυλιά που πετιούνται με όλους τους τρόπους, σε όλες τις ηλικίες. Πόση δυναμικότητα λοιπόν να έχει το βρεφοκομείο; Πόσους εργαζομένους θα προσλάβει εκεί ο Δήμος και πόσους κτηνιάτρους;

Τι θα γίνει με τις αρρώστιες που μαστίζουν τα κουτάβια και τα θερίζουν; (Μην πείτε πως θα εμβολιαστούν αμέσως.) Όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με ορφανά κουτάβια, ξέρουν πολύ καλά πως χάνονται μέσα σε ώρες από τύφους κ.λπ..

Πόσα από αυτά θα υιοθετηθούν; Ελάχιστα. Τα υπόλοιπα, αφού στειρωθούν κ.λπ., στους έξι μήνες θα βγουν στους δρόμους χωρίς να ξέρουν κανέναν από τους κινδύνους τους.

Σε λίγες ώρες, τα εξαμηνίτικα του κουτιού, μάλλον του κλουβιού, τα μαζεύει ο υπάλληλος του Δήμου νεκρά ή διαλυμένα από οχήματα (έγινε αυτό στη Λάρισα, όπου εφάρμοσαν το πρόγραμμα επανένταξης εξαμηνίτικων και μετά μάζευαν κομμάτια).

Και τέλος, αν υπάρξει βρεφοκομείο ζώων, ποτέ και κανένας ιδιοκτήτης δε θα ξαναστειρώσει το ζώο του. Έτσι και αλλιώς, πολλοί είναι ήδη κατά της στείρωσης σαν πράξη, άλλοι δε διαθέτουν το ποσό που ζητάνε οι κτηνίατροι, άλλοι δε νοιάζονται να πετάνε τα ζώα στο δρόμο.

Αν τους δώσουμε έτοιμη λύση, έχουμε εξασφαλίσει δύο γέννες το χρόνο κάθε αστείρωτου θηλυκού στο νησί ως δώρο, και με ήσυχη συνείδηση πια. Με πολύ λίγα λόγια.

Ό,τι ισχύει για τη μη δημιουργία κυνοκομείου για ενήλικα, με τα ίδια επιχειρήματα και χειρότερα ισχύει για τα μωρά που δεν μπορούν ούτε να επανενταχτούν. Δεύτερο θέμα, τα σκυλιά που πάσχουν από λεϊσμανίαση, γνωστό σε όλους σαν καλαζάρ, θα μας απασχολήσει την επόμενη φορά.

* Η Βάσω Καζλάρη είναι εθελόντρια σε καθημερινή βάση για 20 χρόνια. Είναι επίσης πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Λέσβου.

Ο Δήμος Λέσβου

Ο Δήμος Λέσβου είναι από τους λίγους στην Ελλάδα που λειτουργεί πρόγραμμα μέριμνας των αδέσποτων από το 2004. Το πρόγραμμα λειτούργησε με διαλείμματα, που εξαρτιόνταν από την ευαισθησία του εκάστοτε υπεύθυνου αντιδημάρχου και τα οικονομικά του Δήμου.

Πάντως τα δύο τελευταία χρόνια από τη μεριά του Δήμου υπήρξε σημαντικό ενδιαφέρον και έγινε πολλή δουλειά σε πολλά επίπεδα. Στο Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων εισήλθαν πάνω από 500 σκυλιά στο διάστημα 2013 - 2014, που εξετάστηκαν, στειρώθηκαν, θεραπεύτηκαν, εμβολιάστηκαν και δέχτηκαν βοήθεια. Πολλά υιοθετήθηκαν και δεν ξαναγύρισαν στο δρόμο.

Εξαιρετική και υπεύθυνη δουλειά κάνει η κτηνίατρος που έχει σύμβαση με το Δήμο αυτά τα δύο χρόνια. Το πρόγραμμα λειτουργεί υπό την εποπτεία πενταμελούς επιτροπής, όπως ορίζει ο νόμος.

Επίσης υπάρχει τριμελής επιστημονική επιτροπή για ειδικά θέματα. Όποιος πολίτης ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα, μπορεί να απευθυνθεί στο Δήμο, στο Τμήμα Περιβάλλοντος - Ποιότητας Ζωής.