Τα προβλήματα των απολυμένων καθαριστριών του Υπουργείο Οικονομικών και των απεργών της ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ, των χιλιάδων απολύσεων στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, των ανέργων και τις ευθύνες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης  ανέδειξε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, που συνεδριάζει στο Στρασβούργο, κατά τη διάρκεια συζήτησης "για την ανάπτυξη και την απασχόληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση".

Συγκεκριμένα, σε παρέμβαση του ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Σωτήρης Ζαριανόπουλος τόνισε ότι και σε περίοδο ανάπτυξης και σε αυτή της καπιταλιστικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενίσχυσε οικονομικά με δισεκατομμύρια ευρώ το  ευρωενωσιακό κεφάλαιο (τράπεζες, βιομήχανοι κ.λ.π.), με πρόσχημα την ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Το αποτέλεσμα ήταν η εκτίναξη της ανεργίας, η εξάπλωση της φτώχειας του εργαζόμενου λαού.

Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στις 595 απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, που χθες επισκέφθηκαν με πολυμελή αντιπροσωπεία το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο και βρίσκονται σε πολύμηνο αγώνα ενώ το επόμενο διάστημα μεθοδεύεται η δικαστική νομιμοποίηση των απολύσεων τους από τον Άρειο Πάγο. Επίσης  στον αγώνα των απολυμένων εργαζόμενων στο εργοστάσιο της πολυεθνικής ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ στη Θεσσαλονίκη που απεργούν εδώ και ένα χρόνο, γιατί η εταιρία παρά τα αστρονομικά κέρδη της, έκλεισε το εργοστάσιο και απέλυσε δεκάδες εργάτες.

Παρά τις διακηρύξεις για ενίσχυση της απασχόλησης η ελληνικής κυβέρνηση με την  Ευρωπαϊκή Ένωση, την  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ,  σχεδιάζουν την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Τα ευρωενωσιακά προγράμματα απασχόλησης δεν είναι παρά μηχανισμοί επιδότησης των επιχειρήσεων με τζάμπα εργαζόμενους και γενίκευσης της προσωρινής ελαστικής απασχόλησης, χωρίς δικαιώματα, ιδιαίτερα των νέων.

Η συζήτηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απ’ όλα ανεξαίρετα τα κόμματα που υποκλίνονται σ’ αυτή δεν έχει στόχο την αντιμετώπιση της ανεργίας αλλά την ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων, πατώντας πάνω μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, της κατάργησης εργατικών δικαιωμάτων, όπως των Συλλογικών Συμβάσεις και της Κοινωνική Ασφάλιση, καλώντας τους εργαζόμενους σε οργάνωση και αγώνα για ανατροπή της πολιτικής αυτής και του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.