Στη μόνιμη συλλογή του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης θα παραμείνει το έργο του Γιώργου Κατσαρού, που εκτίθεντο μέχρι πριν από λίγες μέρες σε έκθεση αφιερωμένη στα 70 χρόνια από το Ολοκαύτωμα. Το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης διοργάνωσε έκθεση με έργα Εβραίων εικαστικών καλλιτεχνών που γεννήθηκαν ή έζησαν στη Θεσσαλονίκη, αλλά και καλλιτεχνών που δημιούργησαν έργα για το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στην πτέρυγα «Ανδρέας Σεφιχά» του Μουσείου με στόχο να προβάλει καλλιτεχνικά έργα και να δείξει την ιστορική συνέχεια της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης μέσα από την τέχνη, επτά δεκαετίες μετά το Ολοκαύτωμα. Με ένα έργο που σε αγγίζει στο φόβο και την ανασφάλεια, συνδέοντας το «χτες» με το «σήμερα», ο Γιώργος Κατσαρός σε μια πρωτότυπη για άλλη μια φορά δουλειά του, σφράγισε την επιτυχία της δουλειάς του με τη μόνιμη «παραμονή» της στο Μουσείο. Η έκθεση έγινε σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οποίο ο Γιώργος φοιτά για τρίτη χρονιά -πού αλλού;- στη Σχολή Καλών Τεχνών, και έχει τον τίτλο «7 σχόλια για 1 έγκλημα».

Όπως είχαμε επισημάνει, ο Γιώργος Κατσαρός επέλεξε να δημιουργήσει μία διαδραστική και πρωτότυπη κατασκευή. Ο θεατής που περνάει να το δει, βρίσκεται αυτομάτως στη θέση του θύματος. Μια πόρτα και χτύποι. Η αρχή του βασανιστηρίου. Είναι μια πόρτα που ζυγίζει 80 κιλά, χωρίς χερούλι, μια μεταλλική πλάκα στην οποία ο καλλιτέχνης έχει περάσει ηλεκτρικούς μηχανισμούς και διαθέτει φωτοκύτταρο. Έτσι οι παρευρισκόμενοι που περνούν από την πόρτα, ακούν κατευθείαν τους χτύπους για 30 δευτερόλεπτα, μπαίνοντας αυτομάτως σε αμυντική θέση.

Στο θεατή

Με αυτό τον τρόπο ο Γ. Κατσαρός μιλά απευθείας στο θεατή και τον προβληματίζει μέσω του συναισθήματος, χωρίς να χρειαστεί να μιλήσει για το Ολοκαύτωμα καθ’ αυτό. «Θεώρησα χρήσιμο να μιλήσω μέσω της Τέχνης, μεταφέροντας συναισθήματα φόβου, τρόμου και ανασφάλειας. Όπως ένιωθαν πριν το βασανιστήριο με το έντονο χτύπημα της πόρτας την περίοδο του Ολοκαυτώματος. Είναι μια διαδραστική κατασκευή, που στοχεύει στο να αναδείξει σε ποιες θέσεις μπήκαν τα θύματα», τόνισε στην εφημερίδα μας. «Πέρα από την ιστορική εποχή, επιχειρώ να συνδέσω αυτό το συναίσθημα τρόμου με το “σήμερα”. Την ανασφάλεια και τον τρόμο που νιώθουμε απέναντι στο “αύριο” σε σχέση με τη ζωή μας. Θέλω όμως και να στηλιτεύσω την άνοδο του ναζισμού», κατέληξε.