Αρτηριακή υπέρταση ενδοκρινικής αιτιολογίας

19/04/2013 - 20:30

Με τον όρο αρτηριακή υπέρταση (Α.Υ.) αναφερόμαστε στην αύξηση της συστολικής πίεσης πάνω από 140mmHg (χιλιοστά στήλης υδραργύρου) ή/και της διαστολικής πάνω από 90mmHg.

Με τον όρο αρτηριακή υπέρταση (Α.Υ.) αναφερόμαστε στην αύξηση της συστολικής πίεσης πάνω από 140mmHg (χιλιοστά στήλης υδραργύρου) ή/και της διαστολικής πάνω από 90mmHg.

Διάφοροι λόγοι παρεμβάλλονται στην παθογένεια της Α.Υ., αν και στο μεγαλύτερο ποσοστό αυτή οφείλεται σε «ιδιοπαθή» αίτια, παράγοντες δηλαδή που δεν έχουμε ακόμα αποσαφηνίσει. Σε μεγάλο βαθμό, όμως, η Α.Υ. μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά αίτια, όπως π.χ. στένωση των νεφρικών αρτηριών, νεφρική ανεπάρκεια, καρδιακή ανεπάρκεια κ.ά.. Σε ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων, κυρίως νέων, η Α.Υ. μπορεί να οφείλεται σε ενδοκρινικά αίτια. Ειδικότερα, υπερτασικοί ηλικίας κάτω των 45 ετών πρέπει να ελέγχονται για τυχόν ενδοκρινικές παθήσεις που πιθανόν να ευθύνονται για την αύξηση της πίεσής τους. Σημαντικό είναι ότι η Α.Υ. μπορεί να μην ανταποκρίνεται στα «κλασσικά» αντιυπερτασικά σκευάσματα ή να χρειάζονται περισσότερα του ενός διαφορετικά φάρμακα προκειμένου να ρυθμιστεί.

Τα ενδοκρινικά αίτια της Α.Υ. συνοψίζονται στα παρακάτω:
1. Υπεραλδοστερονισμός, λόγω πάθησης των επινεφριδίων: Τα επινεφρίδια είναι δυο μικροί αδένες τριγωνικού σχήματος στην κορυφή των νεφρών. Παράγουν βασικές ορμόνες για τη διατήρηση της πίεσης, την αλδοστερόνη, τις κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη και ντοπαμίνη), την κορτιζόλη και άλλες ορμόνες. Η αύξηση του μεγέθους των επινεφριδίων ή η δημιουργία ενός «αδενώματος» σε αυτά μπορεί να προκαλέσουν υπερπαραγωγή αλδοστερόνης με αποτέλεσμα την εμφάνιση υποκαλιαιμίας και Α.Υ..
2. Φαιοχρωμοκύττωμα: Πρόκειται για όγκο της περιοχής των επινεφριδίων όπου παράγονται οι κατεχολαμίνες ή και εκτός αυτών, κατά μήκος του νευρικού σωλήνα. Εμφανίζεται συνήθως σε νέα άτομα με κρίσεις Α.Υ., και χαρακτηριστική συμπτωματολογία. Μπορεί να μην υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, ή να αποτελεί μέρος ενδοκρινικών συνδρόμων (όπως στην πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία τύπου 2, στη νευροϊνωμάτωση κ.τ.λ.).
3. Σύνδρομο Cushing: οφείλεται σε υπερπαραγωγή κορτιζόλης από τα επινεφρίδια, είτε λόγω βλάβης σ’ αυτά (συνήθως αδένωμα), είτε λόγω αδενώματος στην υπόφυση (ενός μικρού αδένα στο κέντρο του εγκεφάλου που ρυθμίζει την παραγωγή των ορμονών στα περιφερικά ενδοκρινή όργανα). Εκτός της Α.Υ., εμφανίζεται σημαντικού βαθμού παχυσαρκία, μυϊκή αδυναμία, εύκολη κόπωση, «ραγάδες» στην κοιλιακή χώρα, εκχυμώσεις του δέρματος με το παραμικρό χτύπημα, οστεοπόρωση, κατάθλιψη και άλλα σοβαρά κλινικά συμπτώματα.
4. Μεγαλακρία: Οφείλεται σε αδένωμα στην περιοχή της υπόφυσης το οποίο υπερπαράγει αυξητική ορμόνη (μια ορμόνη που τη χρειαζόμαστε κυρίως στην παιδική και εφηβική ηλικία για να «μεγαλώσουμε»). Αποτέλεσμα είναι η σημαντικού βαθμού αύξηση του μεγέθους των ποδιών και των χεριών, αύξηση του βάθους της φωνής, Α.Υ., αρθραλγίες, κεφαλαλγίες, υπογονιμότητα κ.ά..
5. Υπερ- και υποθυρεοειδισμός: συνεισφέρουν στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης, τόσο της συστολικής («μεγάλης») κυρίως ο πρώτος, όσο και της διαστολικής («μικρής») συνήθως ο δεύτερος. Είναι απαραίτητη η μέτρηση των περιφερικών θυρεοειδικών ορμονών (Τ3 και Τ4) και της θυρεοτρόπου ορμόνης (TSH) σε όλους τους ασθενείς με πρωτοεμφανιζόμενη Α.Υ..
6. Υπερπαραθυρεοειδισμός: Η σύγχρονη εργαστηριακή μεθοδολογία αποκαλύπτει αρκετές περιπτώσεις αυξημένου ασβεστίου στο αίμα λόγω υπερπαραγωγής παραθορμόνης από τέσσερις μικρούς αδένες κολλημένους στην πίσω επιφάνεια του θυρεοειδούς αδένα. Η παρουσία Α.Υ. στα πλαίσια του υπερπαραθυρεοειδισμού δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί, αποτελεί όμως μια σημαντική παρενέργεια μαζί με άλλες εκδηλώσεις του χρόνιου συνδρόμου, όπως οστεοπόρωση, νεφρολιθίαση και γαστρεντερικές διαταραχές.
7. Άλλες λιγότερο συχνές παθήσεις, όπως συγγενείς διαταραχές της λειτουργίας των επινεφριδίων, συχνή χρήση γλυκόριζας σε φαγητά, συγγενείς ανωμαλίες των νεφρικών σωληναρίων κ.ά., αποτελούν νόσους που σχετίζονται με Α.Υ..

Αυτές είναι οι σημαντικότερες αιτίες εμφάνισης Α.Υ. ενδοκρινικής αιτιολογίας συνήθως σε νέα άτομα, αλλά δεν πρέπει να διαλάθουν και περιπτώσεις Α.Υ. μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων, που δε ρυθμίζονται ικανοποιητικά με πολλαπλή αντιυπερτασική αγωγή και συνυπάρχουν εργαστηριακά σημεία και κλινικά συμπτώματα, όπως υποκαλιαιμία, αυξημένη παραθορμόνη, ανεξήγητη πρόσληψη βάρους, εύκολη κόπωση, αδυναμία, εκχυμώσεις κ.τ.λ..

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να κινητοποιήσουν τον κλινικό γιατρό προς την περαιτέρω διερεύνηση από τον ειδικό, με σκοπό την ανεύρεση των αιτιών που οδηγούν σε Α.Υ. ενδοκρινικής αιτιολογίας και στόχο την εφαρμογή της καταλληλότερης θεραπείας.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey